از زبان کودک دچار «اختلال اتیسم»
… نام من حتی ساده ترین وزن و آهنگ را به خود نمی پذیرد
آخر من «اوتیسم» هستم
و حتی شاعرترین شاعران مرا به شعر درنیاورده اند!
زیرا من شعر پذیرنیستم!
من به جای تکرار قافیه به تکرار کلام می پردازم
و هرچه رنگی است مرا به تشویش و پریشانی می کشاند!
از بس بر روی پنجه های پا راه رفته ام
دردی را همیشه در نوک انگشتانم احساس می کنم!
با من گلها همه مهربانند
اما نمی دانم چرا بی آنکه بخواهند خارهای خود را نیز به من می زنند!
آخرین بار، یک قناری کوچک، به جای بچه های کوچه به من خندید!
و مرا به خوابی برد در یک باغ بزرگ نیایش.
مادرم را در حال نماز بر سر سجاده دیدم.
مادرم دستهای خود را به سوی نور دراز کرده بود.
و چشمانش را هاله ای از اشک دربرگرفته بود.
دوردستها در کهکشان بی انتهای امید
فرشته های آسمانی بی آنکه لب به سخن وا کنند
با بالهای خود مرا صدا می زدند و می گفتند:
تو مثل مایی ولی از ما دوری!
من می خواستم با آنها حرف بزنم ولی ذهنم یاری نمی کرد
و حتی ساده ترین حرفهای کودکانه ام جاری نمی شد!
به ناگاه کلامی را که مادرم بارها آن را بر زبانم نهاده بود به خاطر آوردم،
هر چند معنی آن را نمی فهمیدم
اما برای آن که به آنها بگویم طنین به هم زدن بال هایتان را می شنوم و
سفیدی شما با روح من آشناست
آن کلام تکراری را باز تکرار کردم
و به سوی آن وسعت آشنا
با این عبارت صدایشان کردم که:
خدایا مرا شفا بده!
اجرای کلام آهنگین در کودکان اتیستیک:
پژوهش های بسیاری تاثیر موسیقی درمانی و همچنین کلام آهنگین را در اتیسم نشان داده است.
موسیقی باعث برانگیختگن توانایی های ارتباطی، ایماها ، و زبان بدن ، افزایش حس همدلی ، همکاری و یادگیری بهتر در کودکان اتیستیک می شود.
همچنین موسیقی باعث افزایش توجه و تمرکز کودکان ،تکامل درک و دریافت و آگاهی حرکتی و روابط بینا فردی می شود.
موسیقی، آواز و کلام آهنگین باعث می شود کودک اتیستیک به دیگران توجه کند ، وزن لغات را تقلید کند و آواز خواندن می تواند باعث تعامل بیشتر با نشانه های گفتاری گردد و توجه را به خواننده جلب می کند.
تاثیر موسیقی بر اختلالات زبان:
(گفتار درمانی با کلام آهنگین در اتیسم و زبان پریشی )
پورفسور حسن عشایری استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران
دکتر ندا فردوسی
🔴لزوم فراهم آوری محیط با کمترین محدودیت برای افراد با اختلال طیف اتیسم
در رویکردمحیط با کمترین محدودیت اعتقاد بر این است که محیط زندگی فرد باید متناسب با ویژگی های او بایدتغییر کند.
در محیط کمترین محدودیت این اصل وجود دارد که نمی توان همه ویژگی های فرد اتیسم را تغییر داد چرا که برخی ویژگی ها در این فرد کم زیاد ماندگار است. ولی با تغییر محیط ما می توانیم عملکرد افراد اتیسم را بهبود ببخشیم. این تغییر محیط شامل شناخت مردم از اختلال اتیسم, تغییر نگرش جامعه نسبت به این اختلال, توجه به نیازهای جسمانی و روانی این افراد, توجه به استقال و حرفه اموزی, مسایل تحصیلی و اکادمیکی و مسایل بهداشتی و درمانی این افراد و همچنین توجه ویژه به نیازهای خانواده های کودکان اتیسم در جامعه می باشد.
لازم به ذکر است در محیط با کمترین محدودیت, ناتوانی معنایی ندارد.
چندتوصیه جدی به جامعه و مردم 👇
🔴عدم هرگونه اظهار و نظر در رابطه با اختلال اتیسم بدون آگاهی از این اختلال
🔴 عدم پیشداوری و قضاوت در رابطه کم توانی این افراد
🔴عدم احساس ترحم در رابطه با این افراد و احساس تعهد نسبت به افراد
کودکان اختلال اوتیسم مشکلاتی در نواحی مختلف مغز ازجمله قطعه پیشانی، آهیانه ای و همچنین در مخچه، آمیگدال و هیپوکامپ نیز نشان می دهند.
🔻 هیپوکامپ:
منطقه حافظه و یادگیری.
🔻آمیگدال:
به احساسات.
🔻لوب فرونتال:
طراحی عملکردها و نقش ها .
بدون دیدگاه